Σαν ποσο κραταει ο Αυγουστο;;Ντορα Μανατακη

Κάτω από το Αυγουστιάτικο φεγγάρι
Άφησες την αρμύρα της θάλασσας
Ν’ αγκαλιάσει το κορμί σου!
Τον άνεμο να σεργιανήσει
Το χρυσάφι των μαλλιών σου!
Και την ηδονή να κρεμαστεί
Στα υγρά σου χείλη!
Θωρείς την σκιά που πλησιάζει αργά…
Ναι καρτερείς!
Ακούς την πατημασιά
Στην λιόκαφτη άμμο ,
Σαν θρόισμα του ανέμου
Πάνω στο ασημοπράσινο φύλλωμα της λεύκας
Ρίγος! Γλυκιά ανατριχίλα!
Χιλιάδες άστρα τρεμοπαίζουν στον ουράνιο θόλο
Η νύχτα κυρά κι αρχόντισσα
Στέκει αγέρωχα αφήνοντας το μαύρο πέπλο της
Ν’ ανεμίζει πάνω από τους λόφους,
Αφουγκράζεται το τραγούδι από το απαλό κύμα
Που σκάει, κορδέλα λευκή, ξέφτισμα ήχου
Των σειρήνων του πελάγου

-έλα, σε προσκαλώ, πλησίασε,
Ας επισκεφτούμε για μιαν ακόμη φορά
Την κοιλάδα του έρωτα!
Σαν πόσο κρατάει ο Αύγουστος;……

Ντ.Μανατάκη