Γλυφάδα:Μια πολίτης περιγράφει τις αλλαγές στην Πόλη που ζει.

 Το παρακάτω γραμμα στάλθηκε στον ιστότοπο του Δήμου Γλυφάδας.Ενα απο τα πολλά  Μια πολίτης περιγράφει τις αλλαγές στην Πόλη που ζει. Με Σκληρή δουλειά, θέληση όρεξη και όραμα σε μια Πόλυ που αλλάζει γιατί κάποιο στέκονται απέναντι. Γιατι καταψηφίζουν συνεχώς όλες τις προτάσεις;;

Το θηρίο ξύπνησε

Δεν πάνε δυο χρόνια από όταν χρειάστηκα κάποιες πληροφορίες για το Δήμο. Τι απλούστερο, σκέφτηκα, ας ψάξω τον σχετικό ιστότοπο. Μάταια. Του κάκου. Ένας από τους μεγαλύτερους Δήμους της χώρας, δεν είχε αξιωθεί να έχει ένα στοιχειώδη διαδικτυακό τόπο… Απογοητεύτηκα, για άλλη μια φορά, ένας ακόμα κρίκος σε μια αλυσίδα απογοητεύσεων που ζούσα για πολλά-πολλά χρόνια  (δεκαετίες?) από το Δήμο Γλυφάδας: υποδομές μη λειτουργικές, ανύπαρκτα ή τυχάρπαστα έργα, παντελής έλλειψη ενημέρωσης, αδράνεια.

Ξαφνικά, ένα πρωινό πριν ενάμιση χρόνο έγινα μάρτυρας ενός πρωτοφανούς θεάματος: ένα όχημα-σκούπα πέρασε έξω από το σπίτι μου στην Τερψιθέα. Μπα, σκέφτηκα. Κατά λάθος θα είναι ή η νέα δημοτική αρχή θέλει να δείξει το καλό της πρόσωπο. Αλλά η σκούπα ξαναπέρασε. Και ξανά. Μετά από λίγο καιρό, είδα και μηχανήματα οδοποιίας επί το έργον. Μπα, ξανασκέφτηκα. Για κάποια ‘υπόγεια’ συναλλαγή με εργολάβους θα πρόκειται. Αλλά τα έργα συνεχίστηκαν. Και τελείωσαν. Και έγιναν και αλλού.

Πήγαινα το παιδί μου στην παιδική χαρά της πλατείας. Μιας πλατείας που έτυχε πριν από τρεις δεκαετίες να δει μια εμπνευσμένη ανάπλαση: από αλάνα έγινε ένας πανέμορφος χώρος αναψυχής, για μικρούς και μεγάλους. Αλλά τα χρόνια βάραιναν στις πλάτες της. Εγκατάλειψη, βρωμιά, σκοτάδι.
Και το παιδί μου, να παίζει εκεί, στα μισο-σαπισμένα, σκουριασμένα όργανα. Το χειμώνα, ούτε και αυτό: η μισή πλατεία μετατρεπόταν σε βάλτο μετά από κάθε βροχή. Μέχρι που έγινε το –σε άλλους τόπους και νοοτροπίες- αυτονόητο: τα επικίνδυνα όργανα αφαιρέθηκαν, δυο ‘φορτηγιές’ χαλίκι στρώθηκαν, πάει ο βάλτος. Έχει και συνέχεια: φύτρωσαν κάποια –ομολογουμένως εξαιρετικά- όργανα γυμναστικής. Και, η παιδική χαρά απέκτησε κάτι που είναι θεωρητικά αυτονόητο, αλλά ανύπαρκτο μέχρι τότε: περίφραξη. Όπως μάλιστα περιεργαζόμουν την τελευταία αυτή προσθήκη, πρόσεξα κάτι που, κατ’ εμέ, έχει ιδιαίτερη σημασία: η περίφραξη δεν αποτελούνταν εξ’ ολοκλήρου από καινούρια κάγκελα: ήταν μεταχειρισμένα, βγαλμένα από κάπου αλλού. Κάτι που σε άλλες περιστάσεις  θα ήταν αδιάφορο (ή και κατακριτέο, από κάποιους), εμένα με έβαλε σε σκέψεις, αλλά σκέψεις θετικές. Με τη χώρα να θρυμματίζεται από την κρίση, την Τοπική Αυτοδιοίκηση να στενάζει, πληρώνοντας σφάλματα όχι μόνο δικά της, ένα μυαλό σκέφτηκε ότι θα πρέπει να κάνει λελογισμένη χρήση των όσων πόρων έχει: γιατί να (χρυσο)πληρώσει ο Δημότης, ο Πολίτης, εκατό μέτρα καινούρια κάγκελα, όταν μπορώ άνευ κόστους να χρησιμοποιήσω υπάρχοντα? Και εκεί κατάλαβα ότι κάτι πράγματι συμβαίνει στο Δήμο.

Άρχισα να ξαναφέρνω στη μνήμη μου περιστατικά και ειδήσεις που μάθαινα για τη Γλυφάδα τον τελευταίο ένα – ενάμιση χρόνο. Να θυμάμαι μικρο-πράγματα (ή και μεγαλύτερα) που είχα δει να συμβαίνουν αυτό το χρονικό διάστημα στο Δήμο μας. Από εκείνη τη σκούπα, μέχρι εκείνο το ειδησάριο του περασμένου δεκαπενταύγουστου για έναν δήμαρχο που έστησε ένα νεκροταφείο σε κάποιο μυχό, στα ριζά του βουνού. Και τότε ξανα-θυμήθηκα τον απίστευτο γολγοθά που είχα περάσει όταν έπρεπε να βρω τρόπο να θάψω τον πατέρα μου στο παλιό κοιμητήριο…

 Και ξαναδοκίμασα να βρω τον ιστότοπο του Δήμου: ναι, υπήρχε! Και ήταν, σε ικανοποιητικό βαθμό, ενημερωτικός και λειτουργικός. «G.I.S. Δήμου Γλυφάδας»! Για δες, σκέφτηκα…  Λίγο αργότερα, επισκέφτηκα την «Κάτω Γλυφάδα», κάτι που σπάνια κάνω, λόγω έλλειψης χρόνου. Άλλη μια παιδική χαρά αναπλασμένη, οι δρόμοι καθαροί και, ναι! Φωτίστηκαν κάποιοι δρόμοι! (αν και αυτό παραμένει από τα ‘σκοτεινά’ σημεία της περιοχής μας).

Πριν λίγο καιρό, πέρασα από εκείνη την πρώην αλάνα στη Νέα Ευρυάλη. Πέρασα, έκανα αναστροφή, πήγα σπίτι, πήρα το παιδί μου και ξανακαταβήκαμε μαζί. Γιατί η αλάνα ήταν πλέον παρελθόν και στη θέση της έχει πλέον δημιουργηθεί ένα αξιοζήλευτο πάρκο.

Κομματάκι-κομματάκι, ένα οικοδόμημα άρχισε να χτίζεται, ή να ανακατασκευάζεται, όπως θέλει το βλέπει ο καθένας. Ένας οργανισμός σε ύπνωση, τι ύπνωση, σε καταστολή και αφασία, φαίνεται πως έχει ξυπνήσει.

Θα πει κανείς, ε και? Αν υπάρχουν χρήματα, όλα μπορούν να γίνουν. Αναρωτιέμαι ωστόσο: τώρα βρέθηκαν? Τόσα χρόνια που ήταν? Ακόμα και αν κάποια από τα έργα που γίνονται προέρχονται από δωρεές ή χορηγίες, κάποιος δεν πρέπει να είναι αυτός που θα τις κυνηγήσει και θα τις πετύχει? Ακόμα και με τους στραγγαλισμένους οικονομικούς πόρους, με την εκμηδενισμένη ουσιαστικά κρατική οικονομική συμβολή, δεν μπορεί να βρεθεί κάποιος, κάποιοι που να αξιοποιήσουν για το καλό του Δήμου και των δημοτών του τους πόρους και τα πλεονεκτήματα που έχει μια περιοχή σαν τη Γλυφάδα?

Δε γνωρίζω αν ο Δήμος μας είναι ‘πλούσιος’ ή φτωχός. Ούτε αν είναι πολύ ή λίγο χρεωμένος.  Αυτό που γνωρίζω είναι ότι για χρόνια, πολλά χρόνια ο Δήμος παρέμενε αδρανής. Αυτό που βλέπω πλέον είναι ότι ο Δήμος είναι πλέον ενεργός.  Και αυτό δεν μπορεί παρά να οφείλεται σε κάποια αλλαγή. Αλλαγή προσώπων, αλλαγή Δημοτικής Αρχής. Και ναι, φαίνεται ότι η νέα Δημοτική αρχή έχει κάνει τη διαφορά.

Τον δήμαρχο, όπως και τους υπόλοιπους δημοτικούς συμβούλους, δεν τον γνωρίζω: η εμπλοκή μου με τα ‘κοινά’ και τους λεγόμενους ‘παράγοντες’ (με την οποιαδήποτε έννοια, θετική ή αρνητική) είναι από μικρή έως αμελητέα. Είμαι όμως σε θέση και πιστεύω ότι οι άνθρωποι κρίνονται από τις πράξεις τους. Και η κρίση δεν μπορεί να είναι, μέχρις εδώ, θετική.

Δήμαρχε, δε σου δίνω λευκή επιταγή, ούτε έχω τη διάθεση να σου γράψω την  αγιογραφία σου: αναγνωρίζω όμως εσύ είσαι που ‘ξύπνησες το θηρίο’.  Καταλαβαίνω, μέσα από αυτά που βλέπω να γίνονται στη Γλυφάδα ότι κατάφερες και έβαλες αυτή τη μηχανή να λειτουργήσει. Προς όφελος του Δήμου και των δημοτών. Για πρώτη φορά, μετά από πολλά-πολλά χρόνια.

Συγχαρητήρια και καλή συνέχεια.

Χ.Κ.