Χειροτονία από τον Μητροπολίτη κκΠαύλο νέου Ιερεα
Το
« Εὐχαριστῶ σε Κύριε καί Θεέ μου τῷ καταξιώσαντί με στῆναι ἐνώπιον τοῦ φρικτοῦ σου θυσιαστηρίου καί αἰτεῖσθαι τό μέγα καί φοβερόν, τό ἂφθιτόν τε καί ἀτελεύτητον, τό καί ἀγγέλοις ἀπρόσιτον, τό μέγα τῆς ἱερωσύνης ἀξίωμα.
Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα,
Θεοφιλέστατε,
Ευλαβέστατοι Πατέρες.
Λαέ του Θεού ευλογημένε,
πάλιν προσπίπτω τῷ Κυρίῳ και Θεῷ μου και δέομαι αὐτοῦ ὃπως ἐπιβλέψῃ ἐπί τήν δέησίν μου, καθαρίσῃ τήν ὕπαρξίν μου καί δώῃ μοι ἐν ἀνεπαισχύντῳ προσώπῳ δεχθῆναι τήν δωρεάν του Παναγίου Πνεύματος.
Τα συναισθήματα του δέους και του ιερού φόβου, της ευγνωμοσύνης και της πνευματικής εκστάσεως βρίσκονται και πάλι στο αποκορύφωμά τους. Πόσα ΄΄ δόξα τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, πάντων ἕνεκεν!΄΄ θα έπρεπε να αναφωνήσω, για να φανερώσω σε γη και ουρανό την χαρά, την πνευματική μέθη που πλημμυρίζει την ψυχή μου! Πόσους αίνους και ύμνους να αναπέμψω στον Πανοικτίρμονα Θεό δια την ώρα αυτή! Την ώρα της θεϊκής αλλοίωσης, της αγιοπνευματικής πληρώσεως, τώρα που όλα παίρνουν μία παράξενη θωριά και μία όψη ανερμήνευτη. Ο Άγιος Πατήρ ημών Ιωάννης ο Χρυσόστομος, την ώρα της εις πρεσβύτερον χειροτονίας του, ζώντας την ιδική του Πεντηκοστή διερωτάται και εκφράζει την απορία του για τα τελούμενα: ΄΄Άραγε να είναι αληθινά όσα συμβαίνουν γύρω μας; Και όντως είναι πραγματικά όσα έγιναν και δεν έχουμε εξαπατηθεί; Και ποιος θα μπορούσε να πιστέψει…… ότι ένας άνθρωπος τόσο μικρός, ευτελής και ασήμαντος ανήλθε σε τόσο μεγάλο ύψος εξουσίας΄΄. Είναι η ώρα που η αναξιότης μου νιώθει μία γύμνια πρωτόγνωρη. Γυμνός γαρ από την όποια δόξα και λαμπρότητα που φαίνεται να καλύπτει την ιερά περίσταση, μιας και το βάρος της ευθύνης που αναλαμβάνεται στέκει και μετρά το νου μου, σε μία αναμέτρηση σκληρή. Καθίσταται ο ιερεύς ΄΄υπηρέτης του Χριστού και οικονόμος μυστηρίων Θεού΄΄ κατά τον Απόστολο Παύλο. Είναι ύψιστη η τιμή αλλά και τεράστια η ευθύνη και το χρέος, τόσο απέναντι στον εαυτό του, όσο και απέναντι σε όλο το πλήρωμα της εκκλησίας. Ο ιερεύς υπάρχει, ως φορέας του χαρίσματος της ιερωσύνης, για να προάγει την εν Χριστώ οικοδομή των πιστών και να διασφαλίζει την απρόσκοπτη πορεία τους προς την άνω Ιερουσαλήμ. Μεγάλη η αποστολή και δυσθεώρητη η υψηλή κλήση! Μιας και ο ιερεύς, κατά τον χρυσορρήμονα Πατέρα, είναι: ΄΄ σαν ένας κοινός πατέρας ολάκερης της οικουμένης. Αξίζει αυτός να μεριμνά για όλους, όπως ακριβώς κι ο Θεός, τον οποίο διακονεί….. Η ψυχή του πρέπει να είναι λαμπρότερη και από αυτές τις ακτίνες του ηλίου, ώστε ποτέ να μην τον αφήνει έρημο το Άγιο Πνεύμα• για να μπορεί να λέει «δε ζω εγώ, αλλά μέσα μου ζει ο Χριστός»΄ Δια αυτό ας μου επιτραπεί να μην ψελλίσω λόγους υποσχέσεως, να μην αναφέρω φιλοδοξίες και οράματα για τα κατοπινά, παρά μόνον να μοιραστώ με όλους την ιερή αγωνία μου, την χαρά και συνοχή της καρδίας μου, και να παρακαλέσω δια την θερμοτάτη προσευxh Ευχαριστώ άπαντας δια την παρουσία σας, τον ευλογημένο λαό της ενορίας μας, με τον οποίον θα συμπορευθούμε και θα συναγωνισθούμε στο όμορφο στάδιο των αγώνων των πνευματικών, την σύζυγο και τη θυγατέρα μου, τους οικείους και συγγενείς, τους γονείς, τους ευλαβεστάτους Πατέρας που περιστοιχίζουν σήμερα το Άγιο Θυσιαστήριο, τον Πνευματικό μου, τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Δορυλαίου κ. Νίκανδρο, τον οποίο έχω την ευλογία να γνωρίζω από την παιδική μου ηλικία και η παρουσία του σήμερα είναι άκρως τιμητική και ενισχυτική - και ιδιαίτερα εσάς Σεβασμιώτατε που προκρίνατε την αναξιότητά μου για την ύψιστη τιμή, την συγκλονιστικότερη και ασύγκριτη στιγμή του βίου μου. Η ευχή σας και η αδιαμφισβήτητη αγάπη σας ας με συνοδεύουν στο δρόμο τον ιερατικό. Ένα μόνον έχω να ζητήσω! Στη προσευχή σας, μέσα στην πλειάδα των ονομάτων που αναφέρετε ενώπιον του Υψίστου Θεού, ας είναι και η ταπεινότης μου ένα μικρό αίτημα σωτηρίας και ενισχύσεως απ΄ ουρανού.
Κύριε καί Θεέ μου, ἐπίβλεψον ἐπ΄ ἐμε, ἳλεως γενοῦ μοι καί ποίησόν με ἄξιον τῆς χάριτός σου. Αμήν!»
Μετά τις πατρικές ευχές και νουθεσίες και των δύο Επισκόπων, ακολούθησε η Χειροτονία και η υπόλοιπη Θεία Λειτουργία, ενώ όλοι βροντοφώναξαν το Άξιος!
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου