..Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΠΙΚΡΗ!...

Είτε το καταλάβαμε είτε όχι, τέσσερα χρόνια τώρα διανύσαμε και διανύουμε μία μόνιμη κατάσταση αναμονής, όλο κάτι περιμένουμε να μας συμβεί, αγωνιούμε, ξεχνώντας αυτό που μας έχει ήδη συμβεί, η αγωνία και ο φόβος για το καινούργιο, το επόμενο, καλύπτει ύπουλα το ήδη υπάρχον πρόβλημα! Η αναμονή πάντα είναι στατική, καθηλώνει, αποτρέπει την όποια απόφαση ή αντίδραση και όταν παρατραβάει σκοτώνει!... Μέγας εγκέφαλος πάντως αυτός που επινόησε το λίγο-λίγο!

Σου αποσπούν την προσοχή, βάζοντάς σου διλήμματα, φόβους, ιδέες, διαμάχες, ''αποκαλύψεις'', ''απειλές'', ώστε δεν είσαι σε θέση να σκεφθείς τι έχεις πάθει ήδη, αλλά ούτε και να καταλάβεις πραγματικά τι σου συμβαίνει και τι θα σου συμβεί στη συνέχεια! Είμαστε σε μία διαρκή νάρκη με εξάρσεις θυμού, φόβου και οργής που εκδηλώνεται στις μεταξύ μας σχέσεις κι όχι στην πηγή που μας δημιουργεί το πρόβλημα!

Οι ειδήσεις δεν είναι πλέον ειδήσεις... αναγγελίες φόβου, τρόμου και θυελλωδών ανέμων! Μέσα Μαζικής ΄Υπνωσης ή Μέσα Μαζικού Αποπροσανατολισμού πλέον! Σε εκπαιδεύουν ώστε να δεχθείς την επόμενη σφαλιάρα και να είσαι και ευχαριστημένος από πάνω! Σου πετάνε την είδηση πως θα σου πάρουν 10 ... βολιδοσκοπούν αντιδράσεις και καταλήγουν στα 7 κι εσύ μένεις κι ευχαριστημένος που γλίτωσες τα άλλα 3!

Προχειρότητα στην είδηση ... προχειρότητα στην κρίση ... απερίσκεπτη ευθιξία ... βαρηκοΐα (ακούμε μόνο αυτό που θέλουμε) ... αντανακλαστικά του ''ποιος θα μιλήσει πρώτος'' ... τάση παραμόρφωσης λεγομένων, συμβάντων, των πάντων ... υπερμεγέθης βλακεία ... ένα υπέροχο σκηνικό την ώρα που σου τραβάνε το χαλί κάτω απ' τα πόδια! Έλληνα το μεγαλείο σου!

Εθνική αξιοπρέπεια σχεδόν ανύπαρκτη ... ατομική αξιοπρέπεια περίπου στα ίδια ... εθνικό φρόνημα ασθενεί ... γλώσσα φθίνουσα ... αντίληψη κάπου στο μέτριο ... σκέψη ξύλινη, διόλου ευέλικτη κι ελεύθερη ... ιδανικά τα δανεικά ... ζωή υποταγμένη στο χρήμα ... φτου μας και ξανά φτου μας! ... Ανοησίας το ανάγνωσμα πρόσχωμεν!!

Μετά λύπης θα πω ... είμαστε μια Κοινωνία προβληματικών ... άλλα ακούμε ... άλλα καταλαβαίνουμε ... άλλα εννοούμε .... άλλη γλώσσα μιλάμε ... άλλα αντ' άλλων γενικώς ... είμαστε άξιοι της μοίρας μας !

Απομονώνοντας φράσεις ή λέξεις αλλάζει το νόημα των λεγομένων με συνέπεια την παραπληροφόρηση και κύκλο ανούσιων σχολιασμών, χάσιμο χρόνου, αποτέλεσμα μηδέν! Κι αυτό  ένα από τα σημεία των καιρών μας! Εδώ καίγεται το σπίτι μας κι εμείς προβάρουμε ρούχα!...

Η πόλη δίνει εικόνα εγκατάλειψης ... όπου κι αν περάσεις μαγαζιά κλειστά, ακόμη και περίπτερα έχουν κλείσει. Χάθηκαν οι βιτρίνες και τα φώτα που ακόμα και τη νύχτα έδιναν ζωή... σκοτάδι παντού! Και γεννάται το ερώτημα: Πόσες δεκαετίες χρειάζονται για να επιστρέψουμε στην προ τετραετίας εικόνα και κατάσταση; Ξεκινάμε από το μηδέν ή μάλλον όχι δεν ξεκινάμε ακόμη, επεκτείνουμε και εδραιώνουμε το ''μηδέν''! Για ποια ανάπτυξη να πανηγυρίσει κανείς; Η ανάπτυξη, αν υποτεθεί ότι θα υπάρξει, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση πλέον, αφορά το Κεφάλαιο και μόνο το Κεφάλαιο!

Για να αποκατασταθεί η ισορροπία των νοικοκυριών και να επανέλθουν σε ανθρώπινες συνθήκες ζωής, θα πρέπει να περάσουν χρόνια και εάν και εφόσον επανέλθουν όλα όσα τους αφαιρέθηκαν βίαια και αδέκαστα! Στην Ελλάδα της ανεργίας, των μισθών και συντάξεων πείνας, της κατακρεουργημένης παιδείας και Ασφαλιστικής κάλυψης, η αξιοπρέπεια και η περηφάνια έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα! Και δεν υπάρχει ουδείς να ζητήσει έστω συγνώμη!!

Αντιθέτως ορισμένοι θεωρούν ότι ''θυσιάζονται'' για το χατήρι του Ελληνικού λαού και το εκφράζουν τόσο πειστικά, που αναρωτιέσαι αν είσαι ξύπνιος ή κοιμάσαι!!

Σας έκανα την καρδιά περιβόλι θα μου πείτε ... η αλήθεια πάντα είναι πικρή, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να λέγεται!

Νίκη ΄Αννα Παπουλάκου.