Η ποίηση του Γιώργου Καπαρού ανταποκρίνεται κατά κάποιον
τρόπο, σε μια απ΄τις πιο ρηξικέλευθες και ελκυστικές πρωτοπορίες της ελληνικής,
ποιητικής πρωτοπορίας
Ο Γιώργος Καπαρός εγκαινιάζει το νέο, φιλολογικό
έτος για τη σειρά του «Εν καινώ.» Ο «εμπειρικός», κατά την ουσία, όπως μας
αποκαλύπτεται αλλά και την πρόθεση, όπως επιβεβαιώνει η μίμηση της ποίησης του
Ανδρέα Εμπειρίκου, Καπαρός, παραθέτει
τους Έμμετρους Σχηματισμούς των Λέξεων ,
συνοψίζοντας μια ειλικρινή, ποιητική προσέγγιση.
Ο ίδιος μας πληροφορεί για την
προέλευση και τη νεανική δυναμική των στιχουργημάτων του.
Η επίκαιρη έκθεσήτους, τόσα χρόνια έπειτα από τη διαμόρφωση,
πιστοποιεί τον ολοφάνερο δεσμό που
συνδέει τον Γιώργο Καπαρό με την ποιητική τέχνη. Δίχως να εξετάζεται η
αρτιότητα των στίχων ή μια τεχνική επάρκεια, οφείλει κανείς να προβεί στην
παραδοχή μιας ορισμένης θεματικής, που επιβιώνει σ΄όλο το εύρος των Έμμετρων
Λέξεων. Ο Καπαρός καταπιάνεται με την
αγάπη, την ελευθερία, τη φύση και τη φιλοδοξία μιας πραγματικότητας που μόνο με
το πνεύμα της νεότητας μπορεί να ερμηνευθεί και τελικά ν΄αναδειχτεί. Ο
ποιητής, διατυπώνοντας με τον πρόλογό του τις καθαρές θέσεις της στιχουργικής
του ουσιαστικά αυτοσυστήνεται με την ένταση και την ποιότητα μιας ποιότητας
απόλυτα συνυφασμένης με τη νεανική ηλικία. Το στοιχείο αυτό μπορεί να
δικαιολογήσει και να υποστηρίξει την ευλογημένη αισιοδοξία των στίχων του
Καπαρού.
Παρά το νεαρό όμως της ηλικίας του συγγραφέα στην πλειονότητα των δημιουργιών,
δεν θα μπορούσε κανείς να παραβλέψει ορισμένες στιγμές, ποιητικά σπουδαίες.
Στιγμιαίες κορυφές της συλλογιστικής του νέου ποιητή, οι οποίες
κατοχυρώνουν και επιβεβαιώνουν το διαισθητικό τρόπο με τον οποίο κανείς εκθέτει
τον εαυτό του μες στο ποιητικό σώμα. Δεν θα αυθαιρετούσε κάποιος αν θεωρούσε
πως ο Καπαρός σ΄ορισμένες απ΄τις στιγμές των στίχων του ανανεώνει τις
ανθρώπινες ιδέες, προτείνοντας εκ νέου τον αθεράπευτο ιδεαλισμό. Την υποψία και
τη διεκδίκηση, δηλαδή της ουτοπίας, όπως ετούτη συνοψίζεται στην ποιητική
πρόταση, την πεποίθηση πως αξίες, όπως η ελευθερία, η αγάπη, ο σεβασμός στη
φύση θα μπορούσαν να καθιερωθούν μες στη συνείδηση της ανθρώπινης προόδου.
Μόνον έτσι θα μπορούσε κανείς ν΄αξιολογήσει στη στιχουργική του Καπαρού
τον τρόπο με τον οποίο δηλώνεται η αντίσταση στη νέα, μηχανιστική εποχή, τη
θετική εκείνη σκέψη που συνεπάγεται τη διαρκή ειδίκευση της επιστημονικής
γνώσης.
Κείνη ξέχασε τον κίνδυνο και χαμογέλασε γλυκά, ξέροντας πως τ΄άλογα θα
ξεψυχήσουνε μπροστά της, σημειώνει ο Καπαρός και δεν μπορεί κανείς παρά να
αποδεχτεί την πρόταση αυτή. Στην αυγή της νέας εποχής, η ποίηση του Γιώργου
Καπαρού διακρίνει, με τρόπο έμμεσο τον κίνδυνο της νέας, ειδικευμένης εποχής,
ενώ την ίδια στιγμή μας εκπλήσσει με την πνευματική ωριμότητα, την πολιτική και
διεισδυτική ματιά του, βλέμμα της εποχής και της πρωτοπορίας της. Ο πολιτικός
Γιώργος Καπαρός συντάσσεται με την τάση ενός περισσότερο ανθρώπινου κόσμου,
ενός κόσμου στηριγμένου στην ιδέα της ελευθερίας, στη δυναμική της γνήσιας και
ακέραιας αγάπης που δεν θα μπορούσε να αμφισβητηθεί από τα κελεύσματα μιας νέας
αυγής, όπως αυτή προκύπτει και συμβολίζεται από τ΄άγρια άλογα των Έμμετρων. Ο
Καπαρός μοιάζει ν΄αποδέχεται το γεγονός, ακόμη και στη νεαρή ηλικία της συγγραφής
των στιχουργημάτων του, πως είναι σφάλμα να θεωρούμε πως ο κόσμος χρειάζεται
την ανθρώπινη συγκατάβαση για να υπάρξει. Ο χρόνος κυλά χωρίς μάτια και είναι ο
άνθρωπος που δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τις ειδικές συνθήκες του. Ο κόσμος με
την τωρινή του ακόμη εξέλιξη εξασφαλίζει στο μέγιστο βαθμό την ανθρώπινη
ύπαρξη. Ο κόσμος μπορεί να υπάρξει αυτόνομος, έξω και πέρα από την όποια
ατομικότητα. Όμως τα θεμέλια της ελευθερίας, της αγάπης με μια έννοια βαθύτερη
απ΄τη χριστιανική, λιγότερο τραχιά, της φυσικής προστασίας που μόλις στην εποχή
μας καταξιώνεται ως ζήτημα πολιτικό και κοινωνικό, της σύγχρονης ηθικής, είναι
πάντα εκείνα που με την έλλειψή τους διακόπτουν και αναπροσαρμόζουν την
αδιάκοπη ροή του κόσμου. Στις ιδέες αυτές μπορεί να εντοπιστεί η ζωντανή ποσότητα,
εκείνη που διεκδικείται στην ανθρώπινη επιδίωξη.
Η ποίηση του Γιώργου Καπαρού ανταποκρίνεται κατά κάποιον τρόπο, σε μια απ΄τις
πιο ρηξικέλευθες και ελκυστικές πρωτοπορίες της ελληνικής, ποιητικής
πρωτοπορίας. Η μίμηση στο ύφος και την τεχνική του Ανδρέα Εμπειρίκου στο τέλος
της συλλογή των Έμμετρων, αποκαλύπτει έναν δημιουργό ικανό να διακρίνει στην
ποίηση του Έλληνα ποιητή και φωτογράφου το βαθύ και ουσιαστικό στοιχείο ενός
περιεχομένου, απόλυτα ταγμένου στ΄ ανθρώπινο συναίσθημα, την αγάπη και την ελευθερία
που η τελευταία συνεπάγεται μες στην πιο σπουδαία πλήρωσή της. Ο Γιώργος Καπαρός
αναγνωρίζει στον Ανδρέα Εμπειρίκο με το αλάθητο αισθητήριο μιας παρθένας ακόμη,
ποιητικής φωνής , το μέσο για την μετάδοση της μηνυματικής του. Τέτοιες
απαιτητικές προσεγγίσεις δεν μπορούν παρά να φανερώνουν ένα βαθύ και εντατικό
αναγνώστη του κόσμου. Να σημειωθεί πως ελάχιστες φωνές κατόρθωσαν να προβούν
στην επανάσταση που πρότεινε κάποτε ο Εμπειρίκος.
Πριν από λίγο καιρό η σειρά του «Εν καινώ» και τα «24 Γράμματα» στάθηκαν
ειλικρινείς φορείς της ποίησης που έχει ως αφορμή την αναίρεση της ανθρώπινης
απόστασης, μιας μορφής αυτισμού που δεν μπορεί παρά να αποτελεί ίδιον της
εποχής. Η ελληνική ποίηση με τις ελάσσονες και τις μείζονες φωνές της παραμένει
μία ουσιώδης κοιτίδα του συγκεκριμένου, λογοτεχνικού είδους. Πρόθεση του
γράφοντος αλλά και της σειράς που επιμελείται με τόση φροντίδα ο Γιώργος
Πρίμπας δεν είναι παρά να τιμηθεί εκείνη η ισχνή μειοψηφία των δημιουργών
που διεκδικούν την πρωταρχική στόχευση της τέχνης, την επικοινωνία.
Με γνώμονα ετούτη την παρατήρηση λοιπόν, ας επισημανθεί πως η όποια κριτική
θέση δεν επιδιώκει την αξιολόγηση, αλλά τον εντοπισμό και την ανάδειξη εκείνων
των στοιχείων που αψηφούν τις ακαδημαϊκές κατατάξεις της ποιητικής λειτουργίας
και καταφέρνουν τη συγκίνηση. Ο Γιώργος
Καπαρός με την ποιητική του συλλογή μας βρίσκει σύμφωνους. Επιδίωξή του
στάθηκε η ευτυχία. Με την αφαίρεση και το σοφό περιεχόμενό της η ποίησή του
υπενθυμίζει πως η ζωή δεν χρειάζεται τα γράμματα ή την τέχνη. Μόνον την
ελευθερία, την αγάπη μόνο. Free ebook-
24grammata.com
[κατέβασέτο]
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου