Μετανάστες In Greece: Στα πρόθυρα κοινωνικών πολέμων

Αρθρο-μελέτη του Δημήτρη Φασούλα
Δικηόρου

ΜΕΡΟΣ Α

Αστεία Σενάρια επικίνδυνων


Στους «άγριους» πολιτικούς μας καιρούς η μεταναστευτική πολιτική συνεχίζει να ασκείται προς αποφυγή εκλογικών πανωλεθριών. Η οικονομική κρίση που μας μαστίζει λειτουργεί ως βάλσαμο, καθώς και μάννα εξ ουρανού.

«Καλέ θα φύγουν, θα φύγουν και όσοι μείνουν θα ενσωματωθούν». Κυρα- Κατίνεις επωδοί με ολίγον ιντελεξουέλ ΕΤ-2. Ο εφησυχασμός , η συγκυριακή αντιμετώπιση και η αγχώδης αβλεψία μας ενώπιον των χαωδών κοινωνικοπολιτικών, πολιτισμικών και πνευματικών χασμάτων μεταξύ Ελλήνων και αλλοδαπών όμως ίσως αποβεί μοιραία καθοριστικό για τον τόπο.


Η επαναπροώθηση τόσων αλλοδαπών, οι οποίοι έχουν εσκεμμένα ή μη «απωλέσει» τα χαρτιά τους μόνον ως αστείο μπορεί να εκληφθεί. Ποια χώρα να δεχθεί αυτό το «ανθρώπινο φορτίο» πεινασμένων, απελπισμένων, τυχοδιωκτών κλπ κλπ που με χαρά το «έβγαλε από πάνω της». Μήπως δε, είναι πραγματιστικά εφικτή η λύση της ανοικτής πολεμικής συγκρούσεως με την Τουρκία για το θέμα; Με τον συγκεκριμένο στρατό που έχομε, με την συγκεκριμένη οικονομία, με το συγκεκριμένο μας φρόνημα (πλέον) ; Για κάποιους ναι. Για κάποιους όχι. Εδώ τάσσεται η πλευρά του όχι ως η πλέον εύλογη.


Και αν αρχίσομε τις «κατά λάθος ομαδόν εκπυρσοκροτήσεις και βουλιάγματα πλοίων» κατά το Ιταλικό Πρότυπο ποιά ανθρωπιστική, κοινωνική Νεοδυτικού Τύπου –τύποις έστω- δημοκρατία διακηρύττομε ότι έχομε;

Μεγάλοι Ανθρωπιστές και Αμήχανοι Πατριώτες

Όμως για να φθάσομε σε αυτά τα (καθόλου) μακρυνά σενάρια, αδιέξοδα και προβληματισμούς εκτός της οικουμενικής κοινωνικής κρίσεως, (και) οι ιδεοληψίες κάποιων μας έφθασαν ή μάλλον μας εγκλώβισαν έως εδώ. Καλώς ή κακώς οι ιδεοληψίες όσο και η αβελτηρία έχουν αριστερή μεγαλοαστική και μεγαλοεκδοτική απόχρωση, κάλυψαν δε με μία εκούσα – ακούσια αποβλακωτική σκιά ολόκληρο το σύγχρονο κοινωνικοπολιτικό φάσμα. Η δε, Δεξιά εγκλωβισμένη στις συνήθεις βολικά αφαιρετικές και ασαφείς εθνικές της φαντασιώσεις ήταν και είναι πολύ λίγη για τέτοιες καυτές πατάτες. Όσο για το νυν μόρφωμα ονόματι pasok.gr, οράτε την δακρύβρεχτη ομιλία του Πρωθυπουργού για τα ανθρώπινα βάσανα των κατατρεγμένων από το Αφγανιστάν.. Και φυσικά ο Πρωθυπουργός της χώρας είναι ο υπέρτατος φορέας των εννόμων συμφερόντων του Αλλά τα εγχώρια προβλήματα έχουν αποχρώσεις Καρδίτσης και ουχί Ισλαμαμπάντ Γιάννη και του Κώστα, πρωτίστως, όχι του αναξιοπαθούντος, ενίοτε χατζαροφόρου, Μαχμούντ. Σκληρό; That’s real life and real politics.

Αλλά στην Ελλάδα η πολιτική πλέον είναι μία αστεία υπόθεση. Και είναι τραγικό πως η πολιτική αποτελεί μία αστεία υπόθεση σε καιρούς κοσμοϊστορικών σοβαρώτατων πολιτισμικών και πληθυσμιακών ανακατατάξεων, των οποίων το μέγεθός ίσως δεν έχει ξαναζήσει το ανθρώπινο γένος ποτέ προηγουμένως, ακριβώς ένεκα ελλείψεως μεταφορικών μέσων, λιγότερου πληθυσμού ελλείψεως ΜΜΕ, μέσων επικοινωνίας και εν γένει τεχνολογίας .


Η μεταναστευτική πολιτική είναι μαζί με την οικονομική εξαθλίωση οι δύο καυτές πατάτες του τόπου. Το φράγμα του 5% των μεταναστών που έχουν οι λοιπές χώρες της ΕΕ, φαντάζει πλέον αστείο, ενώ όχι περισσότερο από 50 χρόνια μετά, οι μετανάστες θα αποτελούν το 50% του ενεργού πληθυσμού. Προσέξτε δε ότι η συντριπτική πλειοψηφία θα είναι μουσουλμάνοι, και δη Αφγανοί, Παστούν, Ιρακινοί, Αιγύπτιοι, Σύριοι κλπ κλπ. Ούτε καν οι βαλκάνιοι Αλβανοί των οποίων η «αρβανιτοποίηση» όπως αντιστοίχως εκατοντάδες χρόνια πριν εσόβησε, δίνουν ελπίδες «εθνικοποιήσεώς» σε ορισμένους.
Πόσους πια νομίζετε ότι θα διώξει η οικονομική συγκυρία; Που να πάνε ; Έχετε δη καταυλισμούς στο Μπαγκλαντέζ; Αν ναι, τότε η συζήτηση αρχίζει. Και μη θολώνει την κρίση σας, η κρίση στις οικοδομές στην αγορά εργασίας και τα ζαρζαβατικά.